Ölüm

Bir gün aniden karþýma çýkarsan,
Görmemezlikten gel beni, tanýma.
Daha gencim, dünyama doyamadým,
Çaðýrmadan, sakýn gelme, yanýma.

Yaþamak çok güzel bak, ümit dolu,
Yarýnlar kollarýný açmýþ bana.
’Gel ’diyorlar, ’beni yaþa’ diyorlar,
Sensiz olmak, ümit verir insana.

Adýn bile ürpertiyor içimi,
Soðuk duþ almýþ gibi oluyorum.
Neden sanki sen çýkarsýn sonunda,
Düþündükçe seni, kahroluyorum.

Ben seni hiç sevmedim, sevemedim,
Seni düþündükçe geçiyor ömrüm.
Ýstemiyorum gelme bana sakýn,
Gelirsen, önceden haber ver, ölüm! ..

Bildiðinden vazgeçmezsin, gelirsin,
Ölüm! ...’Gel’ desem de, ’gelme’ desem de.
Çaresiz sonunda görüþeceðiz,
Seninle ikimiz, son nefesimde.

Mehmet Ali Çýbýklý


Sosyal Medyada Paylaşın: