Dalýp bir hayâl âlemine yine,
Seyrettim yýldýzlarý, ayý gökte parlarken,
Seyrettim gözlerinde kara geceyi...
Sesindeki naðmeler müjdeler verdi,
Gözlerinle anlattýn bana sevgiyi
Gülüþün, yollarýma mutluluk serdi...
Uzandým, tuttum ellerini,
Dalýp gittim gözlerindeki derin ummana,
Duydum, nice nice mutlu heceyi...
Önümde uzanan efsûnlu bahçe,
O ses, o þiir, o eski þarký,
O anda yoktu cennetten farký,
Kulaðýmdaydý yine sevdiðim lehçe...
Hayâl bu ya, koþtum birden sahile,
Adýný seslendim, çýlgýn denize,
O anda susuverdi deli dalgalar,
Dolaþtým, özlemle, yürekte ateþ,
Rastlarým diye kalan senden bir ize...
O anda dile geldi, denizde sular,
Usul usul fýsýldayarak, anlattýlar:
‘Geliyor her gece, arýyor seni,
Unutur mu o da seven kadýný.
Her gece sessizce dinleriz onu,
Düþmüyorsun dilinden, ne büyük sevgi,
Kumlara yazýyor senin adýný.’
Artýk hiç gam yemem, unutmamýþ ki,
Biliyorum bir gün yine gerçek olacak,
Dalacaðým yine gözlerinde uzanan ufka,
Isýtacak o gözlerden yansýyan güneþ...
O sýcak,
Sýcacýk, aydýnlýk güneþ...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.