Ufukta gizlenmiþ gökkuþaðý altýnda izler. Nerede kaldý çocuk tadýnda o þen gülüþler? Tepemde bir ýhlamur aðacý çiçek açsýn yeter. Bahçemde koksun hanýmeli, kýrmýzý karanfiller.
Radyodan yayýlsýn türkü tadýnda hoþ melodiler. Tavþankaný sýcak çayýn kokusu burnumda tüter. Gönül sýðýnacak candan bir dost ister. Dost elinden sunulan kadirþinaslýk insana yeter.
Nerede kaldý gölgesine yaslandýðýmýz tek katlý evler? Denizden karaya ýlýk bir poyraz eser. Etraftan eksilmesin çýðýrtkan sesler. Bu güzelliði bozmasýn insana benzeyen müsveddeler.
Doðan KAN Samsun 10.03.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
DOĞAN KAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.