ÖMER’ İM ASKER

Uzakta bir gecekondu,
Ýçinde iki ihtiyar,
Duvarlar teneke kaplý.
Dýþarýda þiddetli bir rüzgâr,
Evin tek oðlu var, Ömer.
Sabah ezanýyla çýkar.
Akþam karanlýðýnda döner.
Çalýþýr, didinir eve o bakar.

Günler geçer, Ömer büyür.
Gelir askerlik çaðýna.
Gider þubeye.
Verirler sülüsünü eline.
Derler, haydi git.
Vatan bekçiliðine.
Vatan bu tek oðul dinlemez.
Hudutta düþman beklemez.

Ömer ailesinden helâllik alýr.
Gider askere.
Babasý yemeden içmeden kesilir.
Anasý taþ baðlar yüreðine.
Hasret kalýr, oðlunun tenine.

Ömer Vatan bekler.
Buz gibi havada,
Gündüz kýþlada,
Gece pusuda,

Gözü yaþlý bulutlar,
Ömer’e küsmüþ sanki.
Ne anasýnýn kokusunu getirir.
Ne de evden bir haber.

Ömer’den anasýna geldi bir name.
Anasý aldý nameyi,
Koþtu muhtarýn yanýna.
Can kulaðýyla dinledi muhtarý.
Bir solukta ezberledi
Oðlunun yazdýðý nameyi.

Ne diyordu Ömer mektubunda?
Ben iyiyim ana, sizleri özlerim.
Kokunuzu getirsin diye,
Rüzgârlarý gözlerim.

Sevinçten uyku girmedi
Anasýnýn o gece gözlerine.
Oðlunun kokusuna sarýldý da yattý.

Günler birbirini kovaladý kýþlada.
Gece sýfýrýn altýnda eksi,
Acý bir soðuk var dýþarýda.
Uzaktan geliyor þiddetli bir çatýþma.
Výnlayarak bir kurþun geçti Ömer’in tepesinden.
Sanki gece kurþundan da aðýr.

Bir Mehmet, bir Mehmet daha düþtü topraða.
Ömer önce bir sýcaklýk hissetti anlýnda.
Sonra külçe gibi yýðýldý topraða.
Yürekler kor oldu, ocaklar söndü.
Analar feryat etti, dizlerini dövdü.

Komutanlar kýþladan düþtüler yola.
Gecekonduda verdiler mola.
Çaldýlar gecekondunun kapýsýný.
Ömer’in künyesini uzattýlar babasýna.

Baba donmuþ zaten.
Bu acýya yürek dayanmaz.
Olan biteni þu an anlamaz.
Bakar komutanlarýn yüzüne saf saf.

Babanýn gözünde iki damla yaþ.
Dudaklarýndan dökülür birkaç kelime.
Hayatta bir oðlum vardý.
Böyle mi emanet ettim onu ben size?
Oðlum henüz yirmisindeyken,
Koparýp aldýnýz onu benden,
Daha mürüvvetini bile göremeden.

Ne desin komutanlar?
Baba yerden göðe kadar haklý zaten.
Vatan sað olsun amma!
Komutanlar yemin ettiler o gece,
Karanlýk bulutlar þahit oldular sessizce.
Alacaklar intikamlarýný Mehmetçiklerin tek tek!
Kanlarýný býrakmayacaklar yerde.

Anasý kendinde deðil zaten.
Toplanan kalabalýða
Anlamsýzca bir þeyler söylemekte.
Gitmeyin ne olur Ömer’im asker!
Terhis olunca dönecek.
O þimdi vataný bekler.
Sahi siz niye geldiniz?

Baþlar yerde,
Sanki dilsiz olmuþ herkes.
Ana yüreði, bu acýya dayanamaz.
Düþer yollara,
Önüne gelene oðlunu sorar.
Ömer’imi gördünüz mü?

Derler Ömer’i gördük!
Bir elinde ay vardý.
Bir elinde yýldýz,
Bir daha görmedik,
Böyle bir mert asker,
O þimdi hudutta
Nöbet bekler…

Samsun 16 Aralýk 2012
Doðan KAN


Sosyal Medyada Paylaşın: