ÜŞÜYORUM YALNIZLIĞIN HASRETİNDE

ÜÞÜYORUM YALNIZLIÐIN HASRETÝNDE
Dýþarýda ne kar ne de fýrtýna var,
Güneþ vurmuþ karþý daðlarýn eteklerine.
Ruhum yüreðim buzdan sarkýtlar oluþturmuþ,
Dýþým yangýnlarda üþüyorum.
Titriyor bedenim zemheri ayýnda gibi…
Ne zaman sen gelsen aklýma,
Baðrýma bir tutam ateþ düþer yanarým.
Gözlerim hasretliðin yalnýzlýðýnda,
Nehir olur çaðlarým.
Kime þikâyet etsem yüreðimdeki kasveti,
Poyraz olup yüreðime estiler.
Aþk olup oluk oluk aktýlar.
Toprak olup çiðnediler kustular,
Yaðmur olup çamurlara attýlar.
Temiz týrnaðým bile kalmadý.
Islatma ne olur hasretlik yaðmurunda!
Ýhtiyacým var meltem rüzgârýna,
Alsýn kollarýna sýmsýcak nefes gibi,
Dolsun gönlüme üþümek istemiyorum,
Yalnýzlýk çadýrýnda koyma beni!
Hasretinle yandý gönlüm.
Ne olur üþütme hasretliðin yalnýzlýðýnda.
Hüzünlenirse yüzün yüreðim hicranla dolar.
Gönlüm tarumar dokunma derim.
Gözlerimde hasretin yüreðim ona yanar.
Dudaklar gülerken,
Gönül yaðmurlar yaðdýramaz mý?
Sensizliðin içinde sen tarumar,
Ben kayboldum hasretin yaðmurunda!
Ýstemem güneþi Ay’ý,
Üþüyorum yalnýzlýðýn hasretinde.
Usulet Güner

Sosyal Medyada Paylaşın: