MEKANSIZ MAHREMİYET / İBRAHİM ERYİĞİT

Þehrin sokaklarýna düþünce bir kadýnýn gölgesi
Gönüllere nakýþ gibi iþlenir mahremin bölgesi.

Kadýn hayatýn nefesidir nefsini dizginleyene
Cennete açýlan bir kapýdýr görmesini bilene.

Mutlu olmayý deðil mutlu etmeyi seçerse insan
Cennet bahçelerinden bir bahçeye dönüþür o mekân.

Güç savaþýnýn sýký taraftarý olunduðu zaman
Cehennem çukurlarýndan bir çukura dönüþür mekân.

Mahrem alanýný kendi eliyle bozduðunda kadýn
Kiþilik ölür diþiliðe çýkar yolu adýmlarýn.

Mekâna ruh veren kadýndýr gönülden severse eðer
Kalbi avucunun içindedir onun bir ömre deðer.

Kadýn sustuðunda bilin ki haykýrýyordur o zaman
Kazanýr onu anlamaya deðil sevmeye çalýþan.

Þehrin cinsiyeti sizi sardýðýnda bilinir ancak
Ýstanbul cilveli bir kadýn, Ankara öfkeli erkek.

Kadýn sevinci cenneti, öfkesi cehennemi andýrýr
Geliþi gül bahçesi, gidiþi kül çöplüðü býrakýr.



Sosyal Medyada Paylaşın: