kuyunun dibinde gözlerini açýnca taþ bir yalandýr ölü geçinirsin kendinle biraz kalbi karýþýk olanýn aðladýðý geceler yýkanýr yukarýda arýlarýn výzýltýlý gölgesi uykumuzu bölene kadar
gel ellerime ortak ol soðuyor yer yüzünün ilk aðaçlarý sýrtýmý örtecek olursa bulutlar uyanýr kýzýlýn bilediði çimenler bahara hazýrlanýr
unutulmuþ gibi dalgýn soluyor yýllar indik omuz omuza verdik dayandýk bir kuru gül gürültüsü saçlarýna yürüdü ve boðdu dudaklarýndaki ayrýntýyý
öp hiç býrakma soluðumu can diþinle kavra ýsýr beni kanatýp dur yaralarýmý ýþýða ve bir çiçeðin sevinci ile süsle acýyan yalnýzlýðýmý
ölüdür bedenler su içmez ama yaðmur endiþesiyle ruhumuzu okþayacak olursa ilk renklerini seçiyoruz demektir aþkýn biraz buðu ve sevinç gözyaþlarý güneþi unutma sakýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.