’Pazar gününü bekleyen yaðmur gibisin ... Günü gelmiþ güneþe yüz çevirmiþ gibi...’
Bir elveda sözcüðü hiç bu denli acýtmýþ mýydý içini... Ýçten , dolu dolu yaðan yaðmur olmuþ muydu göz pýnarlarýn... Silen olmaz , sanki seninle gülen seninle aðlamýyor mu þimdi ? Çaresizce býrakýp terk etmedi mi saklý düþlerini...
Bir el dokunuyor ya , baþka biri sarýyor ya hasretimi... Sürgün edilen bütün hayallerini o anlayamaz ki ben gibi Tutsak edilen bedeninse söyle ruhun hala benim mi ? Çarem , devan olamadýysam da bir selamýn gelse yeterdi...
Biliyorsun sevgili , yaðmadan önce buhar olmalý beden... Sonra hasret çektiði gök/yüzünle buluþmalý... Ýnce ince incitmeden ruhuna inmeli sýrýlsýklam... Aç avucunu þükret belki de sonsuzluk budur sevgili...
Aþk olsa bensiz olmazdý yaþadýðýn bu çukur... Sen gittikten sonra sallanan bedenime tutun. Mey’ler kesmedi acýmý gözlerin gibi sarhoþ etmedi Paçalarýmdan akan sevgisizlikten tutun çýk þimdi...
Feryat figan ... Adýný duyduðunda bile benden için titrerdi... Söylesene iç sesim ! Gözlerin ... Ahh... Beni derbeder eden o gözlerin... Ne uðruna soldu ?
Gömdüðün çukurda bile ters çeviren hale nasýl geldin ! Bilmem ... Bilemem senin aþkýn için kaç kere daha ölebilirdim ben...
Söylesene sevdiðim... Adýný bir kez daha duysan koþup gelir misin ? Yoksa topraðýmý yaðan yaðmurun insafýna mý býrakýrsýn ?
Huzur ... Sevdiðim kadýn... Biraz huzur bul ki ! Mabedim de rahat uyuyayým ben...
Yunus Özkan
10.03.2014 01:15
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.