ÖLÜMÜ ÖLDÜRDÜM

ÖLÜMÜ ÖLDÜRDÜM

Bitimli ve ölümcül sevdalarla.
Elemler ekmiþ bana hayat yýllarca..
Nasýl ki gönlümün güneþine rastlayana dek.
“Ey bitimsiz sevda hoþ geldin” diye haykýrdým.
Ruhumun güneþine lakin…
Duydu duymazlýktan geldi.
Bildi bilmezlikten geldi.
Sevdi sevmezlikten geldi.
Ýtibar etti aslýnda haykýrýþlarýma,
Mutlu oldu böylesi bitimsiz bir sevdayla sevilmeye,
Ancak;
Neþeyi, huzuru gömmek için kabir kazdý.
Gönlümü gönlümden koparýp.
Ölümü öldürdüm,
Gülüm solmasýn diye,
Gülümü güldürdüm,
Gayrýya gülmesin diye,
Ben her an öldüm,
O hiç ölmesin diye.
Bitimiz sevdalarda, ölümü öldürmek gerek.
Ölümü öldürmezse eðer, sevemez yürek.
Verse de gönle sevilen her gün binlerce acý.
Seven yüreðe her acý baþ tacý.
Yeter ki yârden gelsin, ne gelirse gelsin,
Yeter ki yâr, sevildiðini bilsin…
Unutulduðunu sanýrsa eðer, budur acý asýl.
Böyle bir sevdayý görmemiþtir, hiç bir nesil.
Çünkü ben ;
Ölümü öldürdüm,
Gülüm solmasýn diye,
Gülümü güldürdüm,
Gayrýya gülmesin diye,
Ben her an öldüm,
O hiç ölmesin diye

Mustafa EROL
09.MART. 2014
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: