aklımı karla karışık sevdanla yıkadığım zaman

yalnýzlýk cephesinde son durum:bir yalnýzlýk daha düþtü..!






aklýmý karla karýþýk sevdanla yýkadýðým zaman
düþlediðim senin uykulu temmuz halindi
yoldan geçen çingenenin kemaný kutusunda duruyor
ben yüreðimin kulaklarýyla notalarý yüzünden dinliyordum
çok deðil az ötede ansýzýn sýzmýþ bir aþkýn gölgesi yatýyordu
kent usul usul piþmanlýklarýný örtmüþ üzerine
milyar yýllýk yýldýzlarýn ýþýklarýný düþürüyordu denize

aklýmý karla karýþýk sevdanla yýkadýðým zaman
yalnýzlýðýmý keþfederek tek baþýna seni sevmeyi öðrendim
öylesine zorluyordum hayatý öylesine inatla yýkýlýyordum olmayýþýna
demirlerini alamayan gemileri iterek acýyordum sensiz
ki trenler yoktu o zaman bu kentin olmayýþýnla sýnýrlý topraðýnda
ve hala yok trenler hala yok uçak bir kaç otobüs dolusu yýkýntý
kendini kaybetmiþ alkolik ruhlar bataklýðý var geçmiþten kalan

aklýmý karla karýþýk sevdanla yýkadýðým zaman
caddelere süpürülmüþ çocuklar dolardý baðýmsýz gecelerde
ellerindeki poþete doldurup unutmak fiilini
bir saða bir sola anne düþürüp baba toplarlardý
paltoma gizlenerek adýmladýðým kaldýrýmlarýn bir köþesinde sýzardý hayalleri
gece üþürdü kimsesizlikten
çocuklar üþürdü sevgisizlikten
ben üþürdüm sensizlikten
ve camlarýn oyunbaz buðularýnýn buz yalnýzlýðýnda toplanýr
bir suskunluðun etrafýnda hep beraber üþürdük

aklýmý karla karýþýk sevdanla yýkadýðým zaman
yüreðim dolusu özlemler biriktirmeye baþladým
biri ölse ötekini doðuruyordu olmayýþýn
kerpiç ruhumun çatlaklarýný doldurmaya baþladým özlemlerinle
her çatlayan yerine yeni birini dolduruyordum
sonra vazgeçtim özlemlerini toplamaktan
býraktým ruhumun çatlaklarýný doldurmayý
sensizlik öyle yýkýp geçti ki benliðimin duvarlarýný
ne özlem kaldý ne ruh nede ben geriye
býraktým bütün yaþanmýþlýðý yaþanacaklarý
ve umudun mavisine sularla yürüdüm gece eflatunu þiirlerle
kazýdýkça kazýdým seni sayfalara betonlara aðaçlara kuþlara
sevdikçe seni daha çok kanadý kalem ben yazdým
büyüdükçe sensizlik ben daha çok yandým daha çok sen aðladým
karýþtý ömrümün nefesi nefesine
iklimler geçiyor
ben hangi mevsimin hangi güncesinde olduðumu bilmiyordum


ve
aþk özlemle öldürdü beni
senle diriltti
senle öldürdü
özlemle diriltti
aklýmý karla karýþýk sevdanla yýkadýðým zaman
senle uyumaya senle uyanmaya baþladý hayat

sevmek her kadýnla sevmek deðilmiþ adam olana
sevmek tek kadýnda sevmekmiþ adam kalana





Sosyal Medyada Paylaşın: