bu son eylül mü
&
eþeledikçe zamaný ellerim toprak kokuyor
baþparmaklarý baðlanmýþ adýmsýz bir kadavra gibiyim
ayakta durmak kolay da yürümek imkânsýz
sen hiç öptün mü sýrtýndan çýkartýlýp
göðüs kafesinin üzerine býrakýlan
býçaðýn keskin yüzünü
baþýný önüne eðip
bana zorla öptürdüler
dudaklarým kanadý biliyor musun anne
tavan arasýnda sakladýðým nefesimle
zaman karasý ayrýlýklarýn tozunu süpürürken
cepsiz kefene eyvallah
itirazým yok
ama illa ki fisto isterim
toprak kokusu beni çaðýrýyor
eylül düþüyor gözlerimden
mavi bir yalan fýrlatayým mý sana
söz çamurla oynamayacaðým
kirlenmeyecek ellerim
dedim ya
eylül düþüyor gözlerimden
ben üþüyorum
nerdesin