küsmüþ kalmýþým zevk alemine elimden hiç bir þey gelmez neresinden tutsan öfkem kalýr elinde beni yakan ateþ, seni küle çevirir
yana yana alýþtým kendi narýma su söndürmez artýk bende olaný var git sen, kendi yoluna benim tuttuðum yolun izi bulunmaz
nefretimin körelmiþ halini kafeslere kapattým oturup karþýma telkin edip duruyorum bakma sen aldýrýþ etmez göründüðüme ellerimde zincir ben kendimi tutuyorum
haykýrsam sesim çýkmaz koþsam yetiþemiyorum.. mýzraðýmý sakladým ama gizliden bileyliyorum...
(ömrü hayatýmda söylediðim üç beþ yalan oda elime ayaðýma dolaþýp kaldý dünyaya doðuþtan yalancý olarak gelmeli doðrunun ipi her kuyuda kýsa kaldý...)
sibel Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.