Saygımızı Kaybettik Biz

Elde avuçta ne varsa yitirdik
Gönlüm sana kýrýldý bir kere
Bir þans daha vermeden , saygýmýzý kaybettiik biz ...
Þimdi dünyalarý serseler önümüze
Daha deðil ’’ Saygýmýzý kaybettik biz ’’

Hani söz vermiþtik
Son sözlerimiz aðýr gelmeyecekti , gücenmeyecektik birbirimize
Hani söz vermiþtik !
Kapýyý çarpan kimse olmayacaktý
Yalan söylemek … bize yakýþmayacaktý

Ama artýk yakýþtý ( ! )
Sevgi , saygý hepsi birbirine karýþtý
Elini kaldýrmayan kimse kalmadý
Yüzümüz kýzardý fakat ...
Aklanmadý .

Hatýrlýyorum da ilk günlerimizi
Utanýyorum yaþananlardan , söylenenlerden , duyulanlardan
Sanki herkes bizi konuþuyor
Sokaða ne zaman çýksak , acýnasý bir çift göz
Ýllâki bize bakýyor !

Olmuyor ...
Çabalarýmýz boþa , zamanýmýz öylesine gidiyor
Olmuyor ...
Gözlerimiz gülmüyor
Tatlý bir sözü ... hiçbir kulak iþitmiyor
Olmuyor ...
Zorla sevmek , sevgiden sayýlmýyor .

Yoruluyoruz...
Aþk zaten kalmamýþ, biz neyin peþinden gidiyoruz!
Deniyoruz ...
Saygý’nýn bittiði yer de tükeniyoruz ...

Tükenince , hatýrlýyoruz
’’ Saygýmýzý kaybettik biz ’’
Daha neyi tartýþýyoruz ...

BÜYÜKDAÐ Mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın: