Yoruldum Artık

Yoruldum artýk bu þehirden
Uzaklaþtým öylece, ne tarafa olduðunu bilmeden
Nereye giderim, ne ederim bilinmez ama
Vicdaným çürümüþken, ’’ kendime ben diyemem. ’’

Çok basitleþti artýk aþklar
Deniz kenarlarý, kahvaltýlar...
O kadar sýradanlaþtý ki her þey
Aþkým, caným hatta hayatým... hepsi anlamýný yitirdi ben de
Bu derece aðýrken gönlüm dilime
Susarým sadece...

Aþk da paha biçilir oldu !
Zaman kavramý zamansýzlýktan boðuldu.
Ýyice iþledin içime, özümsendin yani özetçe
Dik durup yürümesini bilirdim de...
Kaným çekildi, orda kaldým öylece.

Þimdi kim toparlar beni ?
Kim tekrar bedenime üfler hayat nefesini ?
Sensizlik zaten benim de deðildi
Benim olmayan þey ’’ zaten sensizlikti. ’’

BÜYÜKDAÐ Mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın: