Zülfü Sarı Peri

“bir gemici tanýrým
kalbini bir limanda býrakmýþ
ya kaybolursa
aðlar çocukluðundaki gibi
kalbini almaya gidecek hala”
-e. ayhan-

bacadan içeriye
karanlýðýn içine doðru
düþümde, hayalimde içime doðru
bir avuç ýþýk huzmesi serpiliverdi.
minareden aþaðý süzülen
bir grup ehil güvercin gibi
zülfü sarý bir perinin silueti gibi…

maðrip ezaný ile el ayak çekilirken
pazaryerleri toplanýrken
korktuðumu belli etmeden
kabahatimi göstermeden
ýslýk çalarak yürüdüm ellerim cebimde
metruk semtlerin içinden…
riyazeti bir türlü bitmeyen
çilesi bir türlü dolmayan
günahkâr bir derviþin sesi
peþimden beni çaðýrarak,
kendine doðru
uzletin ta içine doðru
mahzenlerin ta diplerine doðru çaðýrarak,
üstübeç zehrinden karýn aðrýsý çeker gibi aðlayarak…

artýk dalgalar o kadar hýrçýn
kör birer azgýn
iskeleyi her sardýðýnda
el yordamý ile
sanki birisini arar
ve köpüre köpüre
homurdanarak tekrar geri çekilen deniz

ne garezi var bana
uzun ve karanlýk gecelerin,
sabahlara kadar bacalarda
sessizce inleyen kirli martýlarýn,
piþman olayým
af dileyeyim
dizlerine kapanayým istiyor belki
zülfü sarý perinin.

günahýmýn hesabýný soran yaðmur
buluttan kanatlarýný gererek güya
gözyaþlarýmý saklamak istiyor.

ýslak ve yorgun günün akþamýnda
aktarýn baharat kokusunda
sirkeci’nin çarþý pazarýnda
ayaklarýmýn beni nereye götüreceðini düþünürken
istanbul’un tarih kitaplarýnda
kapanan son bir sayfa olmak istedim.
birazdan baþlayacak gecenin
beni ebediyen saklamasýný istedim.

fakat hayalime aksi süzülünce sevgilinin!
birkaç yüzyýl daha yaþamak istedim
istanbul parklarýnda bir demet yasemen olup
itaatkâr bir sufi edasýyla tekrar tekrar açarak…

Sosyal Medyada Paylaşın: