yaralı ceylan ağlardı/zühre ile feki

eskiden çok eskiden,
revan ovasýnda, beslediði inekleri ile ün kazanmýþ bir kadýn vardý,
zühre kadýn…
kocasý da çok güzel kaval çalan “ince uzun parmaklý” bir çobandý,
aðrý daðý eteklerinde…

zühre kadýn,
komþu köydeki feki’ye muska yaptýrdý bir yayla dönüþü
ineklerine nazar deðmesin diye

feki,
muskalarý ineklerin boynuna asarsýn dedi, okudu üfledi,
aradan epey zaman geçti
zühre kadýn,
duaya karþýlýk hediyesini vermek için gitti komþu köye,
feki’nin köyüne
iran’dan gelmiþ ipek bir yazma aldý ayrýca
feki’nin küçük karýsýna hediye olsun diye…
feki’yi evde bulamayýnca
feki’nin daha önce tembih etmesine raðmen parayý ve yazmayý feki’nin büyük karýsýna verdi.
akþam feki’nin büyük karýsý, küçük karýsýna hediyeyi vermedi.
muska parasýnýn da bir kýsmýný kendisine sakladý.
belli ki feki buna çok kýzdý.

Feki,
ayrýca zühre kadýnýn kýzýna,
güzel susan’a iki muska yaptý, peþinden gönderdi
biri kapý üstüne asýlsýn, diðeri de eþiðe gömülsün dedi
müjde verdi, kýzýna arkadaþ oldu biri, kýsa zamanda evlenecek deyin dedi…

zühre kadýn,
ayaðým kýrýlsýn dedi sonralarý anlatýrken bu hikâyeyi
feki’nin dediklerini yaptým.
kýzýmýn çoban babasýndan habersiz,
muskayý eþiðe gömdüm dedi aðlayarak…

üç dað üç siyah ineði o kýþ zincire düþtü zühre’nin
bilmem kaç inek düþük yaptý
güzel susan’a bir haller oldu
komþular, gözün çýksýn dediler
ineklerin yazýn yaylada þehitliklerde otlanmýþ dediler
yavrular ondandýr ölü doðuyor dediler
çoban kýþlakta, olan bitenden habersizdi…

zühre gençliðinde çok güzel bir kýzdý,
yaylalarýn gökçe ceylaný, ýðdýr ovasýnýn maralýydý…
gecikmiþ bir güzdü, sürüler evlerin yakýnýnda gecelerdi.
aðanýn çobaný çok güzel kaval çalardý, ýlgýn aðaçlarýnýn arasýndan sesi gelirdi akþamlarý…

komþu köyden bir genç medrese eðitimi almak için köylerine gelmiþti,
zühre’nin babasý varlýklýydý ve ayrýca köyün aðasýydý.
bu genç, her akþam medrese hocasýnýn yemeðini almak için zühre’lerin evine gelirdi.
her defasýnda yemekleri zühre kapýdan verirdi…

gel zaman git zaman
dökülmüþ iki avuç söðüt yapraðý çevrelerini sarmaladý, ayaklarýnýn altýndan savruldu,
elleri denize deðmiþ gibi gözleri dalgalandý dalgalandý,
gökte bir turna sürüsünün göçünü izlediler, onlarý kendilerine paylaþtýlar,
zühre ile feki birbirlerini çok sevdiler…
bir gün feki askere çaðrýldý, gitmeden sözleþtiler, aðlaþtýlar,
sazlýklý aras nehrinin kenarýnda, uzaklardan duyulan çoban kavalýnýn eþliðinde…

fakat feki, rus harbinde yaralandý dediler
uzun yýllar haber alýnamadý
öldü dediler…

zühre’nin yaþlý babasý öldü,
zühre babasýnýn çobaný ile evlendirildi.
zühre’nin kalbinde, derinde bir yerde yaralý bir ceylan vardý.
çoban ancak kaç ayda bir daðdan inerdi.
ama çok güzel kaval çalardý, zühre aðlardý yaralý ceylan aðlardý…

uzun yýllar sonra feki iyileþmiþ olarak çýkageldi
komþu köye yerleþti,
kýsa zamanda,
bütün yörenin duasýna baþvurduðu bir þeyh oldu.

serin bir güz mevsimiydi, iðdeler toplanmýþtý.
ýlgýn aðaçlarý yapraklarýný dökmüþ üþümüþtü.
hacý leylekler çoktan göç etmiþ gitmiþti.
aras boyunda yabani çivir aðaçlarý renklerini ekþitmiþti.
susan akþam dýþarý çýkýnca bir kedi sesi iþitti.
ahýrýn yanýnda, su kanalýnýn kýyýsýndaki sazlýkta üþümüþ siyah bir kedi yavrusu gördü.
annesinden habersiz onu ahýra koydu üþümesin diye
susan kediyi ahýrýn karanlýk köþesinde bir kaç gün besledi
baþka bir akþam
susan, doðmak üzere olan ineði mercaný yoklamak için ahýra girince biri adý ile seslendi
ahýrýn dibinde, altýn tahtýnda oturmuþ, ona seslenen bir genç gördü, bir sultan…
ince narin, perçemi karakaþlarý üzerine inmiþ, zeytun gözlü bir genç…
feki zühre’ye ceza olsun diye kýzýný evlendirmiþti
revan umum cinleri þahýnýn oðlu ile
cinler þahýnýn oðlu seslendi gel yanýma otur dedi.
susan’ýn gözleri karardý,
ahýr saray oldu,
inekler evcil ceylanlar oldu,
yaba ve kürekler altýndan yelpaze,
kapý pencere ne varsa hepsi dile geldi alkýþ tuttu,
susan her akþam sazlý sözlü eðlence meclislerine uçtu…

susan içine kapanýr, bazen aðlar bazen güler
çok talipleri olur varmaz
gözleri,
gözleri sonbaharýn tenhasýnda daðýlýr gider

aradan çok zaman geçer,
susan ölülerden beter bir hal alýr,
zühre kadýn ve kocasý,
susan hastadýr derler þeyh, mela, hastane derken diyar diyar gezdirirler derman bulamazlar…

uzun yýllar sonralarý
karlý uzun bir kýþ gecesiydi
zühre kadýn, kýzýnýn boðulma sesine uyandý,
kýzý, beni boðuyorlar diye baðýrýyordu.
annesi ilkin, boðsunlar diye baþýný yorganýn altýn sakladý
boðsunlar da kurtulayým dedi yaþlý halimle…
sonunda dayanamadý, ne var diye seslendi
kýzý, anne beni almaya geldiler
metruk ahýrda mahkeme kurulmuþ bu gece dedi.

evlendiði cinler þahýnýn oðlu meðerse baþý baðlýymýþ
isfahan cinleri þahýnýn güzel kýzý zozan ile evliymiþ
güzel karýsý arz-u hal etmiþ, þikâyetçi olmuþ…

zühre aðladý cinlere, kýzýmý feki muska ile zorla evlendirdi dedi.
bildiði bütün dualarý okudu, çare etmedi.
ahýrda elleri baðlý oturdular, lorin lorin aðladýlar.

isfahan’dan gelmiþ yaþlý cinler, evlilikleri üzerinden on üç yýl geçen kýzý suçsuz buldular.
revan cinler þahýnýn evli oðlundan susan’ý boþadýlar.
yaþlý kadýný ve güzel kýzý susan’ý azat ettiler,
metruk ahýrýn damýndan, bir grup ehil güvercin olup kanat çýrptýlar
uzaktan uzaktan gelen çoban köpeklerinin seslerine aldýrýþ etmeden uçtular gittiler…

feki; medrese talebesi

Sosyal Medyada Paylaşın: