ELMALAR ÇÜRÜYOR…

gözler saðanaktan yeni çýkmýþ gibi
kýp kýrmýzý bulutlara kalýnca gebe
dibi yer tavaný gök
biri verir biri alýr ne varsa nasibinden
dibi çocuk tavaný baba içinden buz taþar
dýþý sýcacýkmýþ gibiyken
neden bir el baþka bir el de baþka yazar

sen bir anaç bir ana olmalýsýn ya
yada þefkat kapýn var
kusarken bile nimet oluyor hikmet
bir garip duygulara açken ruhlar
þahadet kanýyla yýkanýr topraklar
kim buldu seni kim okþadý ki saçlarýndan bilinmez
belki aþk belki vicdan belki de merhamet pembesi
kucak açarlar size bize de kalýr posasý

gönlün insanlýðýn baþ belasý mý nedir
lop lop yutar doymazsýn
bilmezsin ki hiç af
hep bana rap bana gönül kesilir kör kýlýçla
çok bilmiþliðin nefsine konurken raf raf

saf bir yüreðin duygularýn da arýnmadýkça yürek
saflýðýn tutmuþ da yine kapýlmýþsýn
hani bana
hani bana kýsmet
ahlarý boyarsýn gönüllere her hangi durum da

kazanla çalýnýr haklar kimin umurun da
aþk bile satýlýk artýk doldurmaz gönülleri
bazý tutkun yüreklerin içine
söyle ki bir huzur söyle bir mutluluk soksun içime
hani taþýnan sevgi baðlarý

dualardan dil uzaksa yýkar çirkefe kader
heves ipine sarýlýnca kýçlar yere deðer
uyu da büyü bakalým çevreni bilip görmeden
ruhun üryanlýðýnda
adý saný yok gönüller hep çiçek ezer

sanki bilmezmiþ gibi sinsi gözlerin
koparta görelim tek bir tel bile saçlarýndan
pak ömürleri yok ederken heveslerin
bir bardak çaya bile bir caný yok ederken

tut da getir bari Havva’yý elmalar çürümeden…




( 06.03.2014) AZAP







Sosyal Medyada Paylaşın: