Zakkum Kıvamında

Tranvaylarýn arkalarýna asýlýyorum
Halâ beceremiyorum dizimde top sektirmeyi
Uçurtmalarýmýn kuyruklarý hep kýsacýk

Kýrk derenin suyuyla besliyorum aklýmýn kurbaðalarýný
Zamk gibi yapýþýyorum kitapçý vitrinlerine
Rengi uçuyor bazan dudaklarýmýn
Keþke ruj sürebilseydim diyorum

Kaçak yolcusuyum köhne bir ömrün ben
Eskitilmiþ çizik plaðýyým belki
Belki hiç kadarým
Cürmüm yekünüm bir damla

Eðildiðinde dallarý aðaçlarýn,
Kibarca düzeltiyorum yapraklarýný
Sessiz sözcükler biriktiriyor,
Akþam sepetlerine býrakýyorum

Canýmsýz kaldý mektuplarým
Bu yüzden bakmýyorum posta kutusuna
Kapýyý kim o diyerek açýyorum
Zaten kimden baþka herkes o

Börtüden böcekten fýrsat kalýrsa,
Topraðý çiðniyorum
Kadim bir ayrýlmazlýk haliyle
Yokuþlar týrmanýyorum

El veriyorum bulutlara
Yaðmura özeniyorum
Utançla bölünmüyor uykularým
Usançla savrulmuyorum

Çünkü yalan söylememiþtim
Sahiden pamuk balyalarýyla yanýp gitmiþti hayatým
Ecrindi varlýðý,
Ve fakat benimsizdi
Dudaklarým yine renksiz
Tranvaylar kalabalýk
Sarhoþ bir küfürbaz
Kaldýrýmlara uzanmýþ
Þehir sahiden
Zakkým kývamýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın: