kukla sığıntısı cümleler

annemin kadýnlýðý..!


yeni umutlarla baþtan doður beni
bu kez çatapatlar patladýðýnda
korkmadýðým çocukluðumu keþfetmek istiyorum
karýnca yuvalarýna çekirdek kabuklarý attýðým zamanlar
en dürüst haliyle acýyordu bazen caným
ama gördüðümde karýncalarýn kendinden aðýr yüklerini
keyifli bir unutkanlýkla bastýrýyordum kanayan yaralarýmý

karmakarýþýk ihtimallerde büyüdüðüm geçiyor aklýmdan
her insan gibi karanlýk vicdani utanmalar öldürüyordu beni
ardýmda býraktýðým sevdiklerim benle ölüyor benle diriliyordu
bu kentin manasýzlýðýna gömdüðüm anlamlar kadar kaldým
kaldýðým gibi soludum payýma düþen günlerimi

zavallý kavgalar arasýnda yitirmek nasýl bir zulümdür
aþkýn özlemleri vurduðunda þiirlerin kýyýsýna
ne büyük suskunluklar düþüyor boþ bir kaðýdýn göðsüne
karalama sevginin uzaklýðýný gösteren pusula kelimeler basarken yüreðine
þairlik oynayarak sevgiliyi yaratýyorum olmayan yalnýzlýk macerasýnda


çekilen fotoðraflarýn lisaný var mý diye kurduðum hayaller akýyor
acýnýn resmini çeken ellerin o an ne düþündüðünü düþünmek yani
tanklarýn arasýnda hüzün çocuklarýný almak daire içine
ve flaþ patlamasýnda biten ömrün kýsacýk öz geçmiþi geriye kalan

elde kalan ne varsa hayata dair rengini yitiriyor bir zaman sonra
kuþ cývýltýsý içilen bonkör aþklarýn satýlýða çýktýðý aþksýzlýk diriliyor

en son gördüðüm rüyanýn etkisinde kaldýðým sabahlarda
önceden gördüðüm rüyalarý umursamýyorum
öylesine mahcup gelip gidiyor güzele dayalý ne varsa


beklediðim umutlarýmý bir kartpostal içinde verin bana
hangi kent hangi düþlerin olduðu önemli deðil
hayal ettiðim kadar koþabildiðim bir gecenin
yaðmurlu derinliðinde olmak yeter ruhuma
susturamadýðým isyanlarým ayaklarýmdan sýrtýma çarpan su birikintisi
saçlarýmdan süzülen damlalar þafak ezgileri koparan sevgili olsun
son bir çocukluk iliþtirin annemin kucaðýna
durmaksýzýn özlendiðim özlediðim özlemler biriktirdiðim hayat verin bana


...


bir gece çocuk uyumak yetiþkin uyanmak hayat dediðin...








Sosyal Medyada Paylaşın: