Gözlerim geceden siyah olsaydý
o zaman korkusuzca sevebilirdim seni
kucaðýmda çocukluðumun ateþi olmasaydý...
çocuk olsaydým
o zaman dünyayý tek elimde tutardým
þimdi yalýnayak gezemiyoruz topraklarýnda...
toprak olsaydým
ormanlara bölerdim kendimi
her aðacýmda bir yaprak sen olurdun
her yapraðýmda senin lodosunu solurdum ben...
çocukluk aþkým o bahçenin lodosu
bunu bilseydi
benim nasýl sevdiðimi bilseydi ah bilseydi...
o zaman en çok ben yaþadým diyebilirdim
ve eðer bir küçük þaþkýn sokak çocuðu olsaydým
tüm yenilgilerden yorgun düþenler için
tek baþýma aðlayabilirdim orada...
...
misal deniz olmasaydým
toprak olsaydým insan renginde
aþklara bölerdim kendimi o zaman
bir beyaz mevsim ahenginde
kýþ olsaydým
o zaman en çok seven benim derdim
tüm sevilerden yorgun düþenler için
bir avuç mucizem de olurdu belki...