BİZE YAZIKLAR OLSUN Kİ ÇOKÇA ZAVALLIYIZ…

gün kararýyor zinalarýn birleþik yüzünde
ruhunun hüznünü daldan kopar diyorlar
korkuyorum iþte
iki yüzlü insan biçimlerinden
aynalardan bile kaçar oldum ben
utanýyorum yalanlara boðulan þekillerden

suskunluða bürünen özgürlüðüm
kökünden kýrýver diyor belini

kim bilir karýþtýrdýkça altýndan ne çýkar
dil ucunda kurulu düzeni kutsal kýldýlar
koynuma giren çýyan zehrini kustu durdu
kelebek kanatlarýnca mahrumdum varlýða
hiç baðdaþmazken içimin sýzýlarý

bir kaval kadar acýklý inliyorum isyandan
gök hüznü kadar yaðmurlarý taþýrdý gözlerim
bahþedilenlerin hikmetinden çýktý tüm riyakarlar
insanlýðýn posasý savruldu üç beþ kuruþa
kardelenler utanýp kayboldu kir yüklü gönüllerden
onun içindir kar yaðmaz ihanet deryalarýna

dizlerim sürtünmekten koparken
içi çocuk gibi saf ne kaldý ki vicdanlarda
bir köy hükmünü yitirdi boþaltýlmaktan
sarhoþ bir þehrin tokadýný çekerken kadýnlar
ismin kimin adýna yamandý sahte gülücükte
çokça zavallý çokça garip çokça yetim kaldý insanlýklar

bir anda çocukluðuma dönmek geldi aklýma
git artýk içimden iblisin niþanesi
saflýðýmýn berraklýðýný istiyorum ben
niçin övgü niçin serap niçin bu iþ biteviye
isteðin düðümü melek olsa ruh rezil kalýr
gönül kahpe düþ kahpe yaþam kahpe el eleman kahpeden
nefisler soygundan yeni çýkmýþ
dil kir el kir ruh kir beden kir istem kir kuyusundan

haydi git de söyle ki benim için
o þirke düþmeden istifa etmiþ de bu hayattan…



(04.03.2014) AZAP…







Sosyal Medyada Paylaşın: