Bazen sessiz kalarak çýðlýk atýyorsun, Etrafýný saran karanlýðý daðýtmak istiyorsun, Bazen yýldýzlarýn altýnda þuursuzca koþuyorsun, Yüreðin makineli tüfek gibi,hýzlýca çarpýyorsun.
Boþluða,
Soðuk soðuk terliyorsun, Korkuyorsun, Aðlýyorsun, Aðlýyorsun, Sinirlerin bozuluyor, Ve gülüyorsun.
Aþkýn çirkin yüzüne hoþ geldin, Bu diyarlarda daha yenisin, Belli aklýný kaybetmiþsin, Evet, Buna üzülmelisin.
Vücudun baya zarar görmüþ, Ellerini cam parçalarý kesmiþ, Týrnaklarýn kýrýlmýþ, Makjayýn yüzüne akmýþ, Göz yaþlarýn yanaklarýnda, kuruyup kalmýþ.
Gençsin, Güzelsin, Daha yaþýn onsekiz.
Þehir ýþýklarý geceleri çok parlak oluyor, Ama, Niceleri köþeyi dönemeden kayboluyor. Hayatýn salýncakta salanýyor, Düþersen ilk önce dizlerin kanýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.