Gece sabahýn ekmeðine yað çaldý, Bir deli, çöl rüzgârýndan alacaðýný aldý, Vebalýya kapýnýn önü gözüktü, Þu susanlar susacaðý kadar sustu! Biri bir yerlere koþuyordu; Ayaðý takýldý, tökezledi, ayaðýný burktu, Ve biri sabýr oyunu oynuyordu sessizlikte; Tutamadý öfkesini, yenildi, kustu.