*
/ bizi ancak biz anlarýz ki , bu da yeter bize ... /
*
Ha bizi bir de , hani bilirsiniz bir "gurme sucuk reklamýnda" " soðanýn cücüðüdür evladýýýýýýmm "
diye yýrtýnan bir baba vardýr evladýný eðiten , iþte o tür baba’lar anlarlar bizi ...
ve görmezden gelir , yok farzederler þiirlermizi ...
*
I
denizin mavisiydi gökyüzünün rengi
sesi çok uzaklardan eski bir kemanýn naðmeleriydi duyulan
bir akþamüstü
zamaný taþýyordu hala bulutlar
yokluktan varlýða her neyse yaþananlar
gün deðiþmeyen kaderiydi
var olanýn yokluða yürüyüþü
ýþýk belirlerdi renkleri
adýna zaman denirdi bir zamanlar
II
külleri savrulanlar bulut bulut inerdi yüreðine insanýn
duyulmaz sesleri duyardý habersizce olsa da
boþa gitmemiþti giden
yok olmamýþtý yok edildiði zannedilen
hepsi buradaydý görsel bir þölendi yaþanan aslýnda
algý gücüyle mümkündü alabilmek
bulutlar getirirken küllerinden anka gibi
sesleri daha bir gür duyulurdu
III
yürekli insanlardý onlar
kör karanlýðýn içinde ýþýk ve renk devinimleri
sevgi yansýmalarý duvar duvar
göz göz hala kanayan yaralarýn
çiçek çiçek açmýþ gülleri
aðaçlarda tomurcuklarý kýþ ayazlarýnda
IV
geriye döndürülemezdi sevgiler
zincirlenemezdi özgürlük
çok geç idi artýk
yaþanmýþtý uzak zamanlarda gülün pembesi
emek idi
mertlik idi
eþitlik idi
ve özgürlük
ve yürek yangýnlarýydý hala yanan
ve hiç biri karanlýðýn
geriye döndüremezdi hayalleri
o da hala yaþýyordu aramýzda
sesi çýnlýyordu bulut bulut üstümüzde
- vurmayýn ! ben öldüm !
V
kendini tüketen bir karanlýðýn içinde
bir ýþýk huzmesiydi o
aydýnlýðýn kan yaðmurlarýnda açan gökkuþaðýydý renkleri ...
*
Merhum Ali Ýsmail KORKMAZ ve tüm can’larýmýzýn anýsýna ...
*