YOSUN GÖZLÜ

Güzel bir gün baþlangýcý sanmýþtým
Büyüktü hayal kýrýklýðým
Ýstanbul hatýralarýmdý;
Tek dermaným...

Yapraklarý dökülmüþtü umut aðacýmýn
Sonbahar gelmeden kaybetmiþtim
Hayallerimi, ümitlerimi
Ve seni...

Bir kere gittim senden
Gittim ama,
Engel olamadým yüreðime dokunmana.

Þimdi,
Öyle bir mecbur kaldým ki sana
Senin kokunu getiriyor;
Rüzgar her seferinde
Senden baþka çýkýþ yok
Çaresizim yosun gözlü.

Piþmanlýðým kendimden büyük,
Söylediðim o sözlerin;
Bilemezdim gelip yüreðime dokunacaðýný
Çaresizim yosun gözlü.

Gölgen her saniye yaný baþýmda
Karþýlýksýz sandýðýn sevginin
Azabý baþucumda.

Dünyaya sýðmýyor sensizliðim.
Hesapsýzca edilen vedalar
Teker teker ayaklarýma dolanýyor.

Þimdi,
Çok isterdim sil baþtan yazmayý bizi
Çaresizim yosun gözlü.

Seni sevmeyi yeni öðrendim ben,
Ah be sevda güneþim.
Belki de þimdi beni üzen bu.
Sevildiðim halde anlamamak deðerini.

ELÝF PEKYILMAZ








Sosyal Medyada Paylaşın: