Yitik Düşler Seramonisi

dün çocuðun birine
gözlerimi kýsarak "yalnýzým" dedim
buzdan ellerini saklayarak ceplerine
kaçar adým uzaklaþtý
düþtü gölgesi peþine uzadý ardý sýra
bir yol kaydý ayaklarýnýn altýndan



ellerim bir ceset soðukluðunda
hiçliðinde tezahür ediyor üçüncü derece yürek yanýklarým
gelsen biliyorum adam olacak en sýð yanlarým
sen say ki yokluðunda
gecede uyurken üstü açýkta kalmýþ
titrek çocukluðum


bu gece þehrin tavanýnda
bir azametli uluma
sonra tabanýna þehrin
inceden bir yaðmur dökülüyor
bulut bulut damla damla sana sakladýðým
giden adýmlarýn ardýndan akýttýðým göz yaþlarým gibi


bazen aðaran tan ile konuþuyorum
ýþýltýlý denizlerden haber veriyor bana
boynunu büküp bakýþlarýný kaçýrýyor
ben ona ölü bir aþktan dem vuruyorum
serin taþ duvarlara oturuyorum
ayaz düþürüyor yokluðun yüreðime
ürperiyorum


düþünüyorum da
deðiþmemiþsindir sen þimdi
o yalancý gözlerin
dolandýrýcý dudaklarýnla
hep ayný biçimdesin


çoðaldýkça çoðalýyor karanlýðýný sererek üzerime gece
resimler yýrtýlýyor durmadan
geceyi iki kere daha yalnýzlýða bürüyerek
keskinleþiyor sesler
býçak aðzý düþlerim boðazlanýyor
sessizlikten sýzan bir koku yayýlýyor duvar diplerine
elimdeki bomboþ kadehle
körkütük sarhoþ oluyorum
eski ninniler çýnlýyor kulak diplerimde
geziniyor evin orta yerinde
onlar bile alkolik
ne garip


içimdeki torisyenler çýlgýn fikirler fýsýldýyor biliçaltý duvarlarýma
hayallerim çaresiz bir derde tutulmuþ gibi
eli kolu baðlý
hücrelerim biraz daha isyankar
kulaða hoþ gelmeyen anýlarým var
sesleri fazla yüksek çýkýyor
akordu bozuk piyano gibi
beynimi týrmalýyor



bir tek kelimelerin oyalar uyuturdu beni
þimdi sen yarat beni yeniden
gelirsin diye yüklü yaðmurlarla bir gece
gözlerimi hiç kapatmýyorum
yaðarsýn belki yine çölleþen topraklarýma
kumdan dudaklarýma
hiç korkmuyorum


zamana býraktýðým sözlerim
ve bana sessizce aðlamayý öðreten onurlu acýlarým var



þimdi sorsam düþlerim mi daha soðuk bu mevsimde anne
yoksa ben mi
bu süreðen gecelerde







Sosyal Medyada Paylaşın: