Hayatýn önünde hizaya çekilen asker gibiyim dön diyor dönüyorum sev diyor seviyorum git diyor gidiyorum býrakýp ardýma bakmadan.
Arada çaresizce firar etmeye kalksam ensemden tutup ayaklarýnýn dibine atýyor tezkereme bir ay daha fazladan katýyor..
Aþkýn ertesinde ki mülteci kampýndayým en büyük cezam kesildi nöbetim var gece gündüz terkedilen gönülleri bekliyorum çaresizliklerinden kimse faydalanmamalýymýþ terkedilmek de bir nevi tecavüzmüþ ruh en büyük darbeyi ummadýðý kiþiden yer kimseye söyleme diye de kulaðý çekermiþ..
Her yerde kývranan insanlar bir boþluðu avuçlayýp avuçlayýp sinelerine sürmüyorlar mý kahroluyorum gözetlemekten yorgun düþüp baþýmý çaresizliðin taþýna yaslýyorum garip bir aþýk eþlik ediyor öyküme ben de diyor ben de sendenim.
Daha ne kadar dayanýr susuz kalan bir kelebeðin kanadýna yüklenmiþken aþk üç günlük ömrünü ziyan eder de konar mý omuzuma bir daha.
Elim yüzümü sývazlarken kaybolmuþ bir sevdanýn üstüne, yüzüne dokunduðum günler düþer ellerime sakallarýnýn battýðý zamaný devþirir dudaklar keserim düþünmeyi yüzüme batmasýn yeniden diye senin sakallarýný kestiðin yerden keserim her þeyi bir mülteci de benimdir artýk nöbet tutulanlarýn haberi yoktur bundan onlar bir kendileri var sanýrlar bu kampta nöbetçinin halinden ne anlarlar tek kendilerine bakarlar.
Her seven yalnýz deðil midir sevildiðinden habersizken.
Kendi kendime küsüyorum bazen. Hep mi kavuþmasý imkansýz bir sevda kovalanýr böyle yorulan bir avcý gibi nefes nefese çöküyorum saçým yaslandýðým aðaca dolanýyor bir zamanlar onun eline dolanýrdý aþk kondururdu aralarýna belik belik çýkan her asi tutamý öperek koyardý yerine dudaklarým kýskançlýktan alýnýrdý sevdanýn en nadide güzelliði gözlerime salýnýrdý..
Bir tövbe/nin önüne çörekleniyorum yýlan gibi soðuðum.. Üþüyorum... Ne ellerim ne ayaklarým ýsýnmayý hatýrlamýyor artýk o kadar kanýksamýþ ki yokluðunu sanki ben deðildim bir zamanlar dudaklarýma diþlerini geçirerek ýsýttýðý þimdi kenarýnda ayrýlýðýn kaný var Yaslandýðým çam aðacý erkeksi kokusunu getirir bana býkkýnlýðýn gölgesi sessizce vurur cana.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.