dalar gözlerim bazen çok uzaklara
önce sen sonra sözlerin gelir aklýma
içimde hafiften bir sýzý debreþir
yüreðim yerinden çýkacakmýþ gibi olur
görmeseydim keþke seni
yüreðimin sesini dinlemeseydim
derdime derman olacakmýþsýn gibi
gururu bir kenara býrakýp aþk dilenmeseydi yüreðim
bilemezdim böylesine esirin olacaðýmý
bu kadar yük binmezdi sýrtýma
düþmezdim böylesi yangýnlara
gülmeyi unutmazdý sevmeseydi yüreðim
acýlarým kat be kat artmazdý ayrý kalmasaydým
nerden bilirdim ki ayrýlýk ateþten bir gömlek
ölümle eþ deðer olduðunu
hayatýn bu kadar kifayetsiz kaldýðýný
iþte o zaman anlarsýn yaþamanýn anlamsýzlýðýný
çekilirsin bir köþeye istemezsin kimseyi görmek
müþterek dinlediðimiz þarký döner de döner
býkmadan defalarca dinlersin
ve içinden sevdiðini binlerce kez söylersin
zamaný zamandan çalýp
yalnýz ikimizin olacaðý
hayat ötesi bir yolculuða çýkmak isterdim seninle
maziyi hatýrlatan her ne varsa
hepsini geri de býrakarak
benimle bu yolculuða var mýsýn
el ele tek yürek...
Refik
27.02.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.