O AN VARDI NEŞE

Sabah oldu, güneþ doðdu, ýþýldadý her yer,
Analarýnýn altýndan çýktýlar civcivler,
Çýkarýyorlardý muhteviyatlý hoþ sesler,
Þen DÝLÂÞUB’UM veriyordu onlara yemler.

Vardýr evinin önünde rengârenk tavuklar,
Ardýç içinde öter durur karatavuklar,
Ýçimi aydýnlatýr ondan gelen þavuklar,
Saçlarný bir o yana bir bu yana savuklar.

Ahýrda DÝLÂÞUB diye meleþir davarlar,
Kýz ve anasý onlarý güzelce savarlar,
Gül deyi açýp bülbül gibi beni avlarlar,
Ara sýra da þaka deyi beni salarlar.

Koyun ve kuzularý yayýlýr bir arada,
Görüyordum onu hoþ bir gölge-i-çýnarda,
Baktým ona suyun doldururken pýnarda,
O anda vardý gam yerine neþe cananda.

Böylece benzer bu güzel bir temaþacýða,
Gölgeden uçup ta konuverdim oracýða,
Hiçbir þey deme dedim, annene canancýða,
Ki böyle buluþmak leziz verdi OZAN’CIÐA.

Attým nefesim bitinceye kadar bir nara,
Naramdan korkup ta sindi arka-ý-pýnara,
Canýn KÜÇÜK OZAN der, çýk alan-ý-diyara,
Çýk da, verelim birbirimizi sarmalara.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
DÝLAÞUBA HAYKIRIÞ’TAN.

LÜGATÇE:
GÖLGE Ý ÇINAR: Çýnarýn gölgesi.
ARKA I PINAR: Pýnarýn, çeþmenin arkasý.
ALAN I DÝYARA ÇIKMAK: Ortaya, meydan çýkmak. Saklanmamak.

NOT: TALEBELÝK YILLARIMA AÝT OLDUÐUNDAN BÝRAZ AÐIR GELEBÝLÝR. TAKDÝR SÝZÝN. SAYGILARIMLA...

Sosyal Medyada Paylaşın: