SEVİNCİ AĞDALANMIŞ ADAM

Bir bakýþý bakýþa, zehir eden kaderi
Gözlerimden akýtýp uzandýðým her sabah,
Nasýl silecek zaman ruhumda ki izleri
Bütün gecelere ben hep ah ! çekiyorum ah
Biliyorum acýlar, bir bana imiþ mübah.

Damarýmda ezilip, giden günlere düþtüm
Ýnlediðim bu þehir, alacak mý kahrý mý ?
Bir parça ümit için gençliðimi bölüþtüm
Benliðimde barýnan, hýrs huylarken sabrý mý
Hangi güzel sancýlar, delecek ikrarý mý.

Paradan nemalanýp, meydana çýkanlarý
Vargücümle yýkarak ayýklardým kendimden,
Yetim malý yiyipte canýma batanlarý,
Kimse kaçýramazdý o meþhur hiddetimden,
Ruhumun niþanesi, yeminli nefretimden.

Sancýlý adam gibi hergün esvabý farklý
Sevinci aðdalanmýþ, dolaþýp duran benim
Topraða el vurupta gitmekten yana haklý
Bir acýya bin verip sabah akþam inlerim,
Hep hüzünden ibaret periþandýr günlerim.

Ölüm öðütlenirken, tadýna doyulmaz can
Yasaklarý delmenin heyecanýný sevmiþ,
Bütün korkular ise nefis patladýðý an
O içimde ki iblis, hep bu yüzden dirilmiþ,
Ümit eden gözlerim, yalanla þiþirilmiþ.

Planlý ve vakitli iþleyen ana mecbur
Satýr arasý arz’a uyanýp duran idrak,
Tükenip ayýlmadan, bu beynime okunur
Binbir veballe nasýl çýkýlýr bu basamak
Zor geliyor bana zor, dert çukurunda kalmak.


Sosyal Medyada Paylaşın: