Biz çocukken… Küçücük kalplerimizde , Büyük sevgiler taþýrdýk. Yaðmur kokardý saçlarýmýz. Ellerimiz çekirdek tuzuyla yýkanmýþ, Maðara kokardý. Sarýlýrken yapýþýrdý yanaklarýmýz. Biz çocukken… Hayaller sýnýrsýzdý, Sevgiler sýnýrsýz, Aþklar sýnýrsýzdý , Ülkeler sýnýrsýz. Biz çocukken … Pijamayla çýkýp oynardýk. Ne altý uyardý, ne üstü, Ne tatlý sözler bilirdik, Ne siyaset. Ne de adam kafeslemek. Biz çocukken… Sevince seviyorum, Sevmeyince sevmiyorum derdik. Biz çocukken … Bir kýrmýzý vardý ,bir de pembe.
Gülüþlerimiz uzardý güneþe.
Biz çocukken… Gülerken aðlayan, Aðlarken gülen, Kin tutan kalbimiz yoktu. Anýnda verirdik Sezar ‘ýn hakkýný, Borca yaþamak yoktu, Vadeli,parça parça. Biz çocukken… Kýrmýzý çizmelerimiz vardý , Israrla aldýrýp, sonra utanýp da giyemediðimiz, Arkadaþlarýmýzýn yok diye. Biz çocukken... Minik ellerimizle , bölüþürdük çekirdeði bile. Þimdi büyüdük !.. Kocaman kalplerimizdeki, Minik sevgilerle küçüldük.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yürükçü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.