ÖZLENEN ÇOCUKLUK

Biliyor musun özledim o viþneli þekeri
Hani her akþam çekirdek eþliðinde aldýðýmýz
Yanlamasýna iki ince beyaz çizgisi olan
Garip gelirdi hep horoz þekeri,bir horozu yalamak
Biliyor musun özledim güneþin batýþýný izlerken çekirdek çitlemeyi
Kim kimi seviyor muhabbetleri eþliðinde
O duvarýn üzerine dizildiðimiz yýllar
Hastatahane personelinin çocuklarýydýk
Lojmanlarda büyüyen
Her gün yaralý ve ölülerle haþir neþir
Bazen arkadaþlarýmýz olurdu gelen yaralý
Bazen bir tanýdýk
Yinede mutlu olmasýný bildik.
Yinede sevdik sevildik
Oynamasýný bildik ,aðlamalar arasýnda.


Özledim bizim alýþýp da hiç duymadýðýmýz ancak kulak verince duyabildiðimiz
Evimize ilk kez gelenlerin ise uyuyamadýðý deli Karadeniz in sesini.
Kulaklarýmda çýnlýyor þimdi
’Deniz bizi tutamaz tutsa bile yutamaz’ deyip kaçtýðýmýz denizin sesi.
Nasýlda inanýrdýk denizi kýzdýrdýðýmýza
Bazen gerçekten olmadýk bir anda yakalardý bizi sýrýlsýklam dönerdik eve.
Babamýn yanýna gelip ’Ya baba’ deyip de devamýný söyleyemediðim
Sonrada ’Para dimi?’ deyip gülerek elini cebine atýþý ve cömertçe para çýkarýþýný
Nasýlda parayý alýr almaz výn diye kaçardýk.
Arkadan babam söylenirdi’baba para,baba para baþka iþiniz yok benimle’
Oda bilirdi onu ne çok sevdiðimizi gülerek söylerdi bunu.
Biliyor musun annemin özenip de aldýðý
Fakat utanýp hiç giyemediði o beyaz topuklu ayakkabýlarý kaçýrýp mahallede giymeyi
Genç kýz olduðumu ispatladýðým o yýllarý.
Özledim!
Aðabeyimin ise asla hazmedemediði
Peþimde koþtuðu o yýllarý.

Daha küçük yaþlarda annemin sütyenlerini
Kazaðýmýn üzerine giyip mahallede ip atlayýþýmý
Ablamýn annemi telefonla arayýp ’Anne senin çamaþýrlarýný giymiþ bahçede ip atlýyor’ deyiþini

Annemin deli gibi iþten koþup geliþi
Bir anda beni eve sokuþu

Deniz kenarlarýnda ayaðýmda terlik ,aðzýmda sakýz
Bir çingene edasýyla
Denize kaçak giren kardeþimi aradýðým o yýllar.

Bir gün minicik bir þortla
Bir gün de uzun bir etek ve baþörtüyle dolaþtýðým
Çocukluðumuzu doyasýya yaþadýðýmýz o yýllar

Ne güzeldi çocuk olmak


Sosyal Medyada Paylaşın: