Sokaktaki Çocuk

Peþin hükmedilmiþti ona yalnýzlýk,
Kaldýrýmlarýn giysisini giymiþ,
Gözlerinin kýrmýzýsýyla süslenmiþ,
Tiner kokusuyla nefes almýþtý
Onlardan korkanlarla nefretini tazelemiþ,
Onlara yaklaþanlarla insanlýk tatmýþtý

Fecri zordu, biliyordu karanlýðýn,
Ýçindeki ümidi öldürenler vardý
Ona deðil bahçeler mabed,
Bir kuru toprak dahi yar olamadý
Sorgulamazdý dününü,
Dününden bugüne tek fark,
Bir gün eksik yaþamasýydý

Beyaz yoktu sokaklarda,
Beyaz tenli sokak çocuðu dýþýnda
Beyaz dediðime aldanma,
Siyahlar yüzünde,avucunda
Ellerinde kesik,yara bere,
Hayalden eser yoktu zihin tohumunda

Okulun sýcak sýnýfý deðil,
Dýþýndaki soðuk duvarlarý nasipti ona,
Elbet o da isterdi büyük adam olmak,
Yararlý bir fert,
Ama yararý kendine bile yoktu,
Varsa hüsran yoksa dert

Parkta annesinin elinden tutan,
Ya da babasýnýn omzunda taþýdýðý
Bir çocuk görse,
Ýçine hançer misali saplanýyordu,
Hissettiriyordu ona,
Dünyanýn yüküydü "omzunda taþýdýðý"










Sosyal Medyada Paylaşın: