nisanda kar yaðacak seni affetmek için hiç sebep yok üstelik gidilmiþliði sorguluyorum acýmasýz oluyorum balçýktan gökyüzü altlarýnda unutulmayan o acýya tutunup koþuyorum eðrilmiþ yollarda en çok aþýk olduðumdan utanýrým sýkýlýrým belki demsiz seviþmelerden elimi uzatýp tozlu aynaya sana benziyorum sonra kuþlar kadar özgür ve kör bileklerimde son nefes geceye yapýþýr terim
seni hiç unutmadým unutmak beklentisiyken masallarýn mutlu bitsin diye sonu sadece sustum
aðlamalý birazdan hissediyorum küf kokan bekleyiþleri camlarda soluk perdeleri unutuyorum keskinliðini gözlerinin acý þarap çalkalanan aðzýmda küfür yutkunarak beyazý ve son kirli hikayeyi anlatýyorum gelmiþine geçmiþine eski sokaðýn devamýnda aðaçlar gelinlik giymiþ düðünsüz günde baþlarýnda kuþ taçlarý telaþ içinde bahar nisanda kar yaðacak inanýyorum sen gelmeyeceksin ben bir sözde bekleyeceðim Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Sevimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.