bütün sýkýntýlarda ayrým noktasý... saç diplerinde ateþli aðrýda güyalý...
ince tüllerin ardýna heyecaný bitene bakýþlarda sadece görüntü kurak kýþlardan tüm evrene duyuþlarda harfsiz güyasýz...
aðaçlar çýplakken iyimser hasta sesine yüzyýldan hevesli onun kendinde kalan anlarýný unutmuþ unutulmuþ gibi tek tek öpmekte usta...
o o karanlýkta da ölür hikayesini almadan kendinde kalan son öpücükten kötü þiirler yazar hayatý atlamaya...
ancak aþký düþünecek kadar burjuva gazete kokulu haftasonlarýna çok çok yaþarsa ilerde emeklilik sabahlarýna yumurta ve çayla bütün kafasý onda çamaþýrlarý kokusuz hep hep sürecek bir yalnýzlýktan saatsiz yaðmur kasabasý hastalýðýna...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.