Bayraða sarýlý bir tabut. Tabutun içinde bir þehit. Tabutun yanýnda bir ana; Þehit anasý! Ve mahþeri bir kalabalýk... Çýt çýkmýyor ortamda, Dua ve aminden baþka!
Babanýn aklýnda oðlunun son sözleri: ’Eðer þehit olursam, Kefenim kýrmýzýdan, Ay yýldýzlý olsun. Ardýmdan aðlamayýn, Vatan saðolsun!’
Ýki damla yaþ akýtmýþ iki göz... Taptaze bir yürek... Ve elinde bir bebek! Aðlýyor bebek, o susuyor. Belki içinde fýrtýnalar kopuyor. Ya da öðüt veriyor yavrusuna hisleriyle: ’Kalk yavrum sýra sende;çabuk yet, Vatan sana emanet!’
Vatan; ki kutsaldýr hakikaten. Ahlaký yücedir ona feda giden. Ve alçaðýn ta kendisi; Ona raðmen yine ona, Vatana kasteden!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
boz sahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.