yok izahým
tarifim yok mirim...
aðrýlý bir ruhun yanýnda
sancýlý bir beden güderim.
her hücrem farklý yöne göç eder
beynimde alaca kuþlar,
dolanýr durur ölü þehirlerimde.
mevsimler kavrulmuþ
bahçem periþan
yapraklarsa dal terekesinde
göz hizan kadar yakýn seyrettiðin
alnýmýn hikayesidir bu mirim...
kaçýncý ölüm bu
bu kaçýncý çýldýrýþým
akýl suya düþeli mirim
bulandý yaldýzlý göðe bakýþým
elimde bir kuþ yüreði var þimdilerde
dolandýrýr dururum
hangi toprak temiz
hangi gökyüzü ayandýr bilmem
güvenmedim ben kimseye mirim
dönmedim sözümden
vazgeçmedim hiç.
ve açmadým sýzýmý ulu orta
bundandýr susuþum
esnemek ne haddime
kýrýlan beldir mirim
bu yüzden kavi deðildir duruþum
siyaha bulanmýþýz baþtan aþaðý
kederler cömertkar
esirgemedi hüznünü hayat bizden...
ceplerime sýðmadý çocukluk hayallerim
saldým gitti ucunu mirim.
herþeyi koydum þu yana
sol yanýmsa hala burada...
saymadým geçen yýllarý,
bakmadým takvimlere.
þimdilerde;
yer çekimi davet ediyor beni
seyirdeyim mirim,
seyirdeyim ahvalimi...
ve ben,
ZARÝFÇE ÖLMELÝYÝM þimdi
son sözüme kulak ver ,
son sýzýma þahit ol ki:
ben onu evladiyelik sevmiþtim mirim
evladiyelik sevmiþtim...
AYÞE IÞIK UYANIK
21 ÞUBAT 2014