Güneþ doðmadan önce horozlar ötüyor, Ýkindi vakti tazecik genç kýzlar köþe baþýnda fýsýldaþýyor, Akþamlarý hüzün çöküyor þehre, mahalleye, daða ve yollara, Delikanlýlar ‘dört büyükler’den tartýþýrken ‘tek büyük’ten de bahsediyor, Ölülerin üstüne çabucak toprak atýlýyor akþam ezanýndan az önce, Kýsacasý hayat devam ediyor, ölenle ölmüyor kimse… Kimse ölmüyor ölüm tek gerçek diye, kimse ölmüyor tek güzel sensin diye… Kimse öpmüyor bizi, sümüklü çocuklarý, kimse beni veya seni öpmüyor gözlerimiz hüzünlü diye…
(Postmodern þiir denemeleri)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ccelayir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.