Merhaba dedim dizelerime
Baþtan en baþa, sýralamadan
Ýpucu veriyorum anlayana
Gerçekleri sýraladým yalansýz dolansýz dürüstçe...
Düþlerini iþledim ipek ipliklerle halýcý kýzlarýn
Huzuru aradým huzurevinde.
Hazin bir öykü çizdim paranoyak zamanlarda...
Öfkelendim “Git!” dedim “Arkana bile bakmadan”
Gardiyana seslendim çýðlýk çýðlýk
Demir parmaklýklar ardýnda.
Sevdiðimin saçlarýný hayal ettim bir idam sehpasýnda.
Tozlanan bebeðine aðlayan küçük kýz oldum enkazda.
Veda zamaný geldiðinde selamete susayýp sustum
Yakardým Rabbime içimden geldiði gibi
Bazen sitem ettim isyaný aklýma getirmeden.
Adýný bile unuttum son mektubu yazdýðýmýn
Kýrmýzý uçurtmam salýnýrken göklerde
Bez bebeðimi yaktým teneke sobamýzda.
Kova oldum çeþme baþýnda, doldum, doldum
Sel olup taþtým sonunda sele verdim viranemi.
Karadeniz’in dalgalarýnda aradým kaybettiðim anýlarýmý
Ve kýzýl çatýlarý özledim mor çatý altýnda.
Delikanlý oldum, sevdim, sevildim, ayrýldým
Sonra sordum anneme “ Çapkýn mýyým acaba?”
Erkekleþtim dövdüm, sövdüm parçaladým her þeyi
Kadýn oldum dövüldüm menekþe açtý gözlerimde
Kapý çarptý desem de...
Buse hýrsýzý yaptým gülü, muhabbet ederken
Kanattým karanfili uçarken kuþkanadýnda
Mimozayý küstürdüm sarmaþýðý sardým koynumda...
Denize düþtüm bir damlayken
Okyanus oldum parçaladým taþlarý...
Emekli oldum evden kahveye, kahveden eve
Hançerimi sapladým önümü kesen deve...
Düþlerime gün düþerken kimi gün
Seyahate çýktým saman yolunun kuyruðunda.
Sepette solarken kahkahalar
Ýlham aradým çocuk düþlü kadýnýn düþlerinde...
Sabýr sardým sýrtýma
Üç beden büyük yalnýzlýðýmla
Ýnfilak ederken gece...
Name yazdým yýldýza bitmek bitmeyen kalemimle
Darýlsam da küsmedim abla oldum, anne oldum, dost oldum
Mehmetçiktim, süngümde cesaretim
Polistim, göðsümde merhametim...
Kamyon sürdüm yaralandým
Sabaha kadar içtim bir meyhanede
Süpürdüm sözcükleri
Kürek kürek kürüyerek
Kardelenler açtýrdým karlý daðýn baþýnda
Bir masal ülkesi kurdum kendimce
Anýlar minderimin altýnda.
Aya benzettim insanlarý bir yüzleri karanlýk
Yarýnlarý özledim sabah kadar aydýnlýk...
Þimþek oldum çaktým asumanda
Çifte sulanmýþ çeliktim yoruldum savaþtýðým zaman da.
Kumbaramda sözcükler, üstüste ekliyordum
Bilmem ki hayattan daha ne bekliyordum.
Sultan oldum, ece oldum bazen Hintli mihrace
Yedi gün yedi gece döktüm hep hece hece
O kadar dolmuþum ki bir türlü boþalamadým
Her þey oldum velâkin hiç þair olamadým...
Afet Kýrat
KÝME YAZDIN BU ÞÝÝRÝ DÝYENLERE ARADA HATIRLATMAK GEREKÝYOR, BELLÝ BÝRÝSÝ YOK, BEN HERKESÝM HERKESE YAZDIM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM