Yoruldum artýk sana sevgiyi anlatmaktan, Lakin sen hiç yorulmadýn sevgisiz yaþamaktan, Neden, nasýl olur da býkmazsýn sevgisizlikten, Yüreðin bu kadar mý taþ baðladý adandýn yalnýzlýða ?
Yeter artýk sana hiç bir þey söylemeyeceðim, Gerekirse sevdamla birlikte ölüme gideceðim, Zannetme artýk gururumu yerlere sereceðim, Ýstemesem de benliðimi alýþtýracaðým yokluðuna.
Þunu bil yaþam savaþýný yenildiðinde kaybetmezsin, Unutma bittiðin an þudur ki ne zaman vazgeçersin, Sen bildiðini oku hala siluetinle dans edersin, Gitmek istesen de gelemezsin benimle sonsuzluða.
Zafer Özcan-(15.02.2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.