ÖMÜR DEDİĞİN

Baðdaþ kurmuþ acýlar yan yana,þiddetli ateþ
hangisine yanaþsam iki büklüm yanan bedenim
yutkunurken bir bir boðazýma düðümlenen hýçkýrýklarýmý
ýþýðý sönmüþ gözlerimden boþalýrdý kanlý yaþlarým
rüzgarýn uðultusunda kaybolurdu sözlerimin anlamsýzlýðý
kaderin demir pençesine takýlýrdý,düþ kaçaðý hayallerim
“Sabýr” derdi týlsýmýný yitirmiþ sesim




içimin yýlgýn herþeyden bezmiþ yaþam çýðlýðý
adým adým süründürüyor karanlýklarýnýn dehlizlerinde
her kayboluþum da tarifi imkansýz bir korku sarýyor
dehlizler gittikçe artýyor ve ben ürperiyorum
omuzlarým her yitiriliþlerimle eziliyor
ve o çýðlýk guguklu saat gibi þaþýrmadan çalmakta




kamburu çýkmýþ yýllarýmýn vebali aðýr
üç beþ sadaka niyetine es geçmiþim isteklerimden
keþkelerim virüs gibi çoðalýrken
direncini yitirmiþ umutlarým
sarý bir mevsim düþer
ömrümün yazgýsýna,daðýlýrým
karanlýðýn ilmeði dolanýr boynuma
nefesi kesilir baykuþ ötüþlü uðursuzluðumun
ellerimin içler acýsý sefaleti gülümser hain hain
mutluluðun bu aç sesleniþi büyüdükçe
kurban veriyordum ruhumu kendimden uzaklaþarak



her þey anlamsýzlýðýn içinde eriyip gitmekte
bir yangýn alev alev umutlar yanmakta
canlar mavi bir duman göðe uzanmakta
elem veren bir yangýn manzarasýydý bu
yýldýzlar yere inmiþ aðýt aðýt aðlýyorlar
bir yýldýzlarýn sesi birde yüreðimin dinmeyen feryadý
sac üzerine vurulan çekicin gürültüsü gibi
çýn çýn çýnlýyordu saðýr kulaklarýmda



bu ölüm yangýnýndan paramparça çýkardýlar beni
iþte!
Saçlarým,
cam keskini bakýþlarýmla gözlerim
iþte!
sonunda susmayý öðrenen dudaklarým
bakýn!
orada ölmeyi öðrenen kalbim
ve usumun cinnet geçiren gülüþü
çýkardýlar beni ya artýk ömür
ellerimde yanýk bir takvim



Güz Yapraðý sancýsý

Sosyal Medyada Paylaşın: