Þiir yazmaya kalktým ugruna, Birde baktým her kelimeye acý sýzýyor.. Bir kelime, bir cümle hatta ünlemde bile, kahrolasý yokluðun kalemleri kýrýyor.. Deftere çizdiðim her manasýz karalama "an" sonrasý yüzün gözün oluyor.. Eey sevgili..! Eey mabet..! Eey yaar..!! Seni mevladan sonra, kendimden önce sevmiþim.. Acaba çokmu günah oluyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
fezaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.