Deniz Orman Dað
Gece çöktü günümüze
Uyku düþerken göz önümüze
Biz daðlarý denizlere iliþtirirdik
Orman kalýrdý arkamýzda
Þafak sökerdi bir öðlen
Güneþ tepe tepe eðleniyor
Yamaçlardan kayýyordu gölgeler
Ayaklar bir iki atýyordu üzerinde
Sen güneþe sesleniyordun gece gece
Ben gömüyordum ýþýðý
Yürüyordum sessizce arkanýzda
Sonra dalgalar vardý denizde haþince
Ses ediyor gün içimden içine
Bir uzun yol düþüyordu önümüze
Harlanýyor harlanýyor ben üþüyünce
Hayrettin ÞAHÝN
18-02-2014