BENİM GÖZLERİMLE BAK BANA

BENÝM GÖZLERÝMLE BAK BANA
Ey sevgili hep kendi gözlerinle,
Bakmaktan usanmadýn mý bana?
Bir kez de benim gözlerimle bak kendine.
Göreceksin ki yüreðindeki buzdan sarkýtlar eriyecek.
Kývýlcýmlar düþecek onlarýn yerine.
Alev alev yanacak ikimizin baðrýnda.
Aþk iksiri sarhoþ ediyor beni…
Sen kendini benim kadar tanýyabilir misin?
Ben kendimden önce seni tanýdým.
Bakýþlarýn neyi ifade eder bilirim,
Tenin hangi çiçeði andýrýr bilirim.
Dilinden dökülmeden kelimeler,
Bana çarpar þekillenir görürüm.
Dolabýnda hangi kazak var sor anlatayým sana,
Saçýna nasýl özen gösterirsin her sabah,
Geceleri pencerendeki parmak izleri,
Her gece benim düþlerimi süsler görürüm.
Þimdi söyle benim kadar kendini tanýyabildin mi?
Sevebilecek misin benim gözlerimden bakarak.
Dokunabilecekmisin alev alev yanan tenime,
Peki, yüreðine girebilecek miyim, senin gibi?
Ne olur zaman geçmeden,
Benim gözlerimle bak bana!
Umutlarým tükenmeye yüz tuttu.
Derman kalmadý yüreðimde,
Feraðat ediyorum beni sevmeyen yüreklerden.
Usulet Güner






Sosyal Medyada Paylaşın: