Pencereme vurur yaðmur damlasý Adýný çizerim buðulu cama Yok olup giderken sevda cümlesi Bu gönlü gark eder derin bir gama Yangýndan kurtulmuþ bir kuþum þimdi Nefesi dar eden söyle o kimdi?
Kimliði belirsiz bir þehir için Umudu asmýþtým giriþ yerine Gerçek dökülmeli kaçmalar niçin Nasýlsa nakþetti yara derine Saklanmak korkaklýk ortaya çýktým Kadýndý adým ya tabuyu yýktým.
Sevmiþtim gerçekten karþýlýk yoktu Çekildim kenara hayata küstüm Etrafa baktým ki ben gibi çoktu Bir süre sessizce yalnýzca sustum Halbuki kýsaydý hayat oyunu Ýçmeliydim bende yaþam suyunu.
Vurdum yüreðimi bu kez elimle Hadi ordan dedim keyfince yaþa Gücüm yetmeyene yettim dilimle Bu kez sevda için tutmadým maþa Elimde olmadan elbet üzüldüm Aþk yerine gözden yaþla süzüldüm.
Pes etmedim ama hayata güldüm Savaþtým ömrümce ayakta dimdik Ben gerçek sevene aslýnda güldüm Ezip geçenlere sormalý kimdik Sen de ben de kuluz be hey þaþkýn zat Olan yazýlmýþtýr öðrendim bizzat.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.