Derine dalmanýn alemi yok daha küçücük bir çakýl taþýyken dalgalarýn koynuna saklanmýþtým anne diye kaldýrýp sahile vurduðu o gün güvenmemeyi öðrendim her gelen dalgaya geç demeyi yeþil ýþýk icat olalý sarýyý atlamayý öðrendim.
Geçiyordu....
Derine iþleyen ne varsa zamanla iyileþiyordu kangren olaný çok azdý onu da kesip atýyordun dibinden en çok atmayý öðrendim o yüzden.
Kalamadým hiç bir þehrin arka sokaklarýnda bana benziyorlardý korkuyla saklandým yüreðimin arkasýna ýþýðý sevdim hep önümü görebileceðim adýmýmý sayabileceðim kadar yerde durdum gölgeleri avcýlara teslim ettim geceleri iblislerin gözlerinde öldürdüm ve ben aþký o öldürdüðüm yýldýzlarýn gözlerinde söndürdüm.
Daha çocukken düþtüðümüz yerden kalkmayý öðretti annelerimiz ve aðlamamayý aðladýðýmýzda ise ensemize bir tokat yemeyi mübah saydý henüz büyümeden büyümenin kurallarý ezberletildi yüreðimize gizli gizli aðlamam o yüzdendi o yüzdendi düþtüðüm de kalkýnca etrafýma bakýp acýmadý ki demeyi ve o acýyý çið çið yemeyi öðrendim ben.
Bitmeyen bir okuldu hayat her tahtaya kalkýþýmda bacaklarým titrerdi hatalarý affetmeyen kader elinde siyah mürekkebe batýrýlmýþ bir fýrça üstümü çizerdi ve ben tek ayak üstünde güzel günlerin önümden geçmesini seyrederdim cezam son bulunca yorgunluktan olduðum yere çökerdim.
Öyle çabuk öðrendim ki göz yaþýmdan ýslanan yanaklarýmý gizlice elimin tersiyle silmeyi kader’in karþýsýna geçip bu da gol deðil be Hocam demeyi.
Ne çok kýrýlgandýk halbuki bir yer fýstýðý gibi önce çiçek açýp sonra boynumuzu bükerek toprak altýnda meyve vermeyi daha doðduðumuzda öðrendik.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.