MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

AŞKTA İKİ YALNIZLIK
aslan bülent

AŞKTA İKİ YALNIZLIK



tevazu bir aþkla sadakatli onurla sevdim seni


...





onca tedirgin zaferler arýttýk oysa
seni düþmelerinde kaldýrabildiðim zamanlarda büyümeye baþladým
elini tutabilmenin adamlýðýný kavradým boylu boyunca aþkta


ne çok karamsar yapraklar kopardýk takvimlerden biliyorum
özlemler iki yüreðin sarkacý altýnda düþlerken vuslatý
ne çok yaralandý kavuþmayan iki ruhun çocuk yaný


ben gelme ihtimallerinin olmadýðý yollara þiirler uðurluyordum
sen gelmediðin zamanlara yalancýktan sevmeler katýyordun
uzak suskunluklarýn kaçak maceralarý olup kaldýk iþte


pencere buðularýnda özendiðim kayýp giden damlalarý
ve kayýp gittiði yolun sonunda ulaþtýðý sevdasýný kýskandým


kýrgýn birer serçenin göz yaþlarý olup kaldýðýmýz hayatýn
hiç ulaþýlamayacak düþlerine ortak olduk saðýr kelimelerle
oysa ne çok yandýk koyu mavilerin yangýn yerinde
buluþmalar hesaplayarak sonraki mevsimin dirhem ayýnda
büyük kaybolmalar türettik saklý kalmýþ keþke bitimlerine
olmadý acýlarla beslendi ortada buluþabileceðimiz ömür
ne çok zavallý unutkanlýklar olup aklýmýzý tüketmiþiz
en bilinmeyen þarkýlarýn hüzünlerine bata çýka
berduþ tutkularýn toplamýnda kaybetmiþiz ruhlarýmýzý
ve istikameti farklý doðrularýn iki yanlýþý olmuþuz farkýnda olmadan


anlýyorum demek isterken sana
kendimi anlayamadýðým duvarlara çarpýyorum sensizlikle
düþüp sýrt üstü ýslak anýlar paylaþýmlarýna
ellerimle yüzüne dokunuyorum hayali parçalý yaðmurlarda
anlýyorum seni belkide
belkide anladýklarýmý rehin alýyorum yokluðunda
suskun bir adamýn eskilerinde yatýp kalkan sahipsizim artýk
sen dolu o biriktirdiðim sesler konuþamayan lal figürler
ve anlamlar katan hayatýn serseri dolanan bir rüzgarý artýk benliðim


hatýrladýðým saçlarýna dokunmak erdemli kýlardý beni
utanarak saklamak istediðin dudaklarýnda yelken açardý aklým
gözlerine kurduðum bir ülke kirpiklerinde yaðmurlu kentler vardý
tenine bulaþan ýhlamurlar salýnýrdý bahar gelmemiþ havada
ve mahcup sesli aðzýndan akan ýrmakta yýkanýp
en serin voltalar da koynuma doldururdum seni


onca boyadýðýmýz ahþap güzeli yarýnlar yýkýldý ansýzýn
dünde anýlar vicdaný , bugünde arsýz bir kayýp kaldý


bunca çekilen dirayetli acýlarýn ardý kimsesizlik biliyorum
hasret kurarak saatin geceler arasý gezinmelerine
uykusuzluk gölgeleri direniyor karanlýk suskunlukta
sen þimdi aðýr bir ölüyü taþýyýp duruyorsun
ben kanayan þiirlerde def ediliyorum sensizliðe
ardýma düþen bildiðim senli hatýrladýklarým hasta þimdi
ve en karmaþýk hislerimle bakýyorum onlara


üstüme serilen kokuna sarýlýp sýkýyorum yumruklarýmý
ve dudaklarýna bir güz yelinde dokunan dudaklarýmý
koparýyorum dalýndan
öylesine deðildi yaþananlar dediðin
en basit renklerin baþkalaþtýðý türdendi aþk


çocuklarla sevmiþtik bizi
onlarýn yüreðine düþmüþtü hasretler
en kýrýlgan yerinde korurlardý iki kiþilik yalnýzlýðýmýzý


ne büyük ihtilaller yaptýk umutlar üzerine
uðrunda terk edilen ne çok geçmiþimiz oldu
þimdi paramparça bir kitabýn ayrýlmýþ yapraklarý yüreðimiz
oysa ecele koþarýz þarkýsýný söylerdik iklimler senfonisiyle
doðmamýþ bebeklerin isimlerinde büyürdü kaybettiklerimiz
bir hikayenin en masum yerinde sabahlardý sözcükler
ve tanýdýk hiçbir sadakatsiz sevda uðramazdý gecemize


neleri feda ediyor insan sevgi üzerine
uðrunda en masum tutkularýný boðuyor sessizce
küsebiliyor kurduðu tüm düþlerine
sadece onunla barýþýk hayaller basýyor geleceðine


aþký büyük olan yorulmuyor
istasyonunda gelmeyecek treni gözlemekten
belki gelir diye gemilerin kustuðu insanlarda aramaktan vazgeçmiyor
ve býkmýyor her gün ayný peronun önünde düþ kurmaktan
çoðalan en narin zamanlar kalýyor iþte aþk sonrasý
ve son bir doðrulma yetmiyor yeni bir ömrün sevimliliðine



ben ona uzak diyarlarýn yaþamlarýný
o bana hayatýnýn yaþanmamýþ yanlarýný anlatýrdý
öðrenmek için erdemli heceleri
hiç ses çýkarmadan toplardýk dilimizden düþenleri
yorgun düþünce dudaklar
tütünler yollardýk aramýzdaki kentlere
dýþarýda izdiham bir hayat akardý
biz en durgun halinde gecenin
çocuksu düþler sallardýk duygu beþiðinde
kitaplarýn teorideki koþullarýný pratikte çözerdik aklýmýzca
en uç noktalarda kavga ederdik bazen
ben þarkýsý yasak ozan
o direnen kadýnlar olurdu
ve barýþýrdýk uykuya dalmadan önceki karanlýkta
mýrýldanan gecenin sesine özenir
kýsýk alevli kelimeler söylerdik
sonra geçerdi zaman
en sancýlý yerinde uyanýrdýk yorgunca



sanýrým
gerçeklerin acýsý yaþlandýrýyor aþký
umursamaz olmasa da
bir neden yazýlýp atýlýyor masaya
ve çok büyük sevdalar
eþya gibi býrakýlýp kaçýlýyor emanetçiye
burasý bitti kelimesinin son noktasý oluyor
ve sonrasýný boþluklar dolduruyor



sana olan özlemin dar aðacýnda zaferi kazanmýþ yiðit gibi ölebilirim


....






Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.