En büyük ihanetin Baþþehriydin Ankara Zamansýz karýþýrdý gökyüzün Daha düþmeden Tek bir damla yaðmur Sevgilinin izi deyip Baðrýmýza bastýðýmýz Kaldýrým taþlarýna Kendi lisanýmýzda Af diliyoruz Alnýmýz dudaðýmýz çamur
Soðuk bir mevsimin Aðlak silüetine asýlýydý Ýçimizden arta kalanlar Yarýsý Ýç cebimize saklanmýþ Yarýsý da Ardýmýz sýra yürüyen Ayak baðý hýçkýrýklara Kördük Nasýl olduysa gördük Vicdanýmýz tarumar
Biz en çokta Denizine heveslendik Baþka þehirlerin Dalga sesleri Saç tellerine karýþtý sevdamýzýn Hiç martý yüzü görmeden Çýðlýðýna asýlmýþ körpe ayrýlýklara Bir batýp bir çýkmamýz ondan
Ve hala Kurak bir þehrin Boþ masallar denizinde Büyümekten korkan Küçük bir kýz Narin parmaklarýnda beyaz bir sayfa Bir kaptan çizip gözbebeðiyle Sudan heceleri yüzdüren Kaðýttan gemiler yapmakta
Rotasý yok Limaný taþ Denizi toprak Bu þehirde yakamoz yok Bütün aþklar kurak
Kuru çýðlýklarla Sevdalara su vermek Yasak
Belki de bu þehirde aþk Biteviye susmak
Gitmeliyiz sen uyurken sessizce
Filiz Akan
Sosyal Medyada Paylaşın:
lizakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.