Uzak ve Kırılgan Yalnızlık

uçurum kenarý havari aþklar merhaba
asýlý düþlerimin çocukluðunu getirdim
üstü baþý kir içinde bir yoksulluk iþte
yýrtýlmýþ hayallerimi dikiyorum kirpiklerimle
yavaþça akan bir ýrmaðýn çakýllarýnda
bir uzaklýðýn hasretine dayanýyorum
uçurum kenarý havari aþklar dinleyin beni
umudumun sürgünleri korkutuyor ruhumu
ayýn gölgesi bile yabancý bir adamý anýmsatýyor
içime kadar çekilen kýyýlarýn berraklýðý
mat bir boðulmayla kanýyor
ve gözlerimde bir aþkýn hüzzamý
susuyorum en ummadýk anýnda hayatýn
þimdi saðýr sancýlarýn nöbetindeyim
bulutlar bekliyorum yaðmuru ezberleyeceðim vakitlerde
bir küskün bir barýþýk yalnýzlýðýn hayaleti ruhum
boþ çerçevelere kasýtlý resimler çiziyorum
uykusuz gecelerin en çok yolculuk eden sesiyim
uðultulu kasvetler giyiniyorum usulca
kapýnýn ardýna döþüyorum kangren sahipsizliðimi
bir þarkýnýn uzak çok uzak özlemiyle gidiyor aklým
ve göz kapaklarýma deðiyor unutkan anýlarým
Sosyal Medyada Paylaşın: