SEVDALI GÜNLER

Göz görür gönül sever akýl olmaz bu iþte,
Simasýna dalýnca; batar kýzýn bakýþý.
Kaþda gözde kirpikde dudakta inci diþte,
Hele bir de gülünce; yeter yüzün nakýþý...

Bir deniz bir gök mavi, tozpembedir hayatý,
Yaðmurlar kuru yaðar, ay güneþin bayatý.
Yanýnda olsun kâfi, odur eþref saati
Kalk vaktini çalýnca; biter sözün akýþý.

Kalp kalbe karþý durur, seven derinden ünler!
Ne yarýn düþünülür ne anýmsanýr dünler.
Caným cicim bi tanem geçer sevdalý günler,
Mutluluðu bölünce; yiter yazýn yakýþý.

Kaderin sürükleyip verdiði ilk molada,
Sýðýnýlan tek liman bir resimdir zulada
Avunur uðunulur, ne zaman ki sýlada
Renkler bir bir solunca; atar dizin dikiþi.

Ýkirciðe düþerse ikiliden birisi,
Misliyle mukabele eder gözün irisi.
Ruhlarla alemdedir dolanýrken dirisi,
Yardan ayrý kalýnca; beter hüzün çöküþü.

Farketmezi yaþarken gerek duymaz niçine,
Aðzýyla kuþ tutanýn, marifeti hiçine.
Çileyi sýký sarar döker derdi içine,
Yüreðe gam dolunca; tüter közün çýkýþý.






Sosyal Medyada Paylaşın: